Το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα για τη δεύτερη υποδόση της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου Μνημόνιου, που ψήφισε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και καταψήφισε υποκριτικά η μνημονιακή αντιπολίτευση, μας έδωσε την ευκαιρία να ψηλαφίσουμε το τι μας περιμένει.
Η κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού κράτους έχει τεθεί για χρόνια στη διάθεση των δανειστών. Αυτοί θα τη διαχειρίζονται και θ' αντλήσουν απ' αυτή ένα ποσό 50 δισ. ευρώ.
Αυτό εκτός από τη σημαντική οικονομική έχει και μια σημαντικότερη κοινωνική διάσταση. Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σ' αυτό που ονομάζεται κοινή ωφέλεια, ακόμα κι αν το πλειοψηφικό τους πακέτο παραμείνει στην ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους, θα λειτουργούν με κριτήριο τη μέγιστη κερδοφορία τους, εξοβελίζοντας κάθε κοινωνικό κριτήριο από την τιμολογιακή τους πολιτική. Για τον ίδιο λόγο (μέγιστη κερδοφορία), οι εργασιακές σχέσεις σ' αυτές τις επιχειρήσεις (που εδώ και χρόνια έχουν στιγματιστεί σαν «ρετιρέ») θα επιδεινωθούν ραγδαία, συμπιέζοντας σε ακόμα χειρότερα επίπεδα τις εργασιακές σχέσεις σε όλη την υπόλοιπη οικονομία.
Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο υπήρχαν και διατάξεις που επιδεινώνουν το αντιασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου, ελάχιστους μήνες μετά την ψήφισή του. Διατάξεις απ' αυτές που είχαν παρουσιαστεί -από τον ίδιο τον Τσίπρα μάλιστα- ως απάλυνση των δυσμενών πλευρών του νέου ασφαλιστικού συστήματος. Μόνο από τους αγρότες θ' αρπάξουν επιπλέον 75 εκατ. ευρώ.
Ομως δεν περιορίζονται μόνο στο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Ξεπουλούν και το πολυτιμότερο κεφάλαιο που έχει αυτός ο τόπος, τους ανθρώπους της δουλειάς και της δημιουργίας. Η χειροτέρευση των όρων του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, ελάχιστους μήνες μετά την ψήφισή του και παρά τις διαβεβαιώσεις και τις «δεσμεύσεις», αποτελεί μόνο ένα πρελούδιο γι' αυτά που πρόκειται ν' ακολουθήσουν.
Η έκθεση του ΔΝΤ το λέει καθαρά: θα χτυπηθούν οι κύριες συντάξεις, θα συμπιεστούν κι άλλο μισθοί και μεροκάματα, θα πετσοκοπεί ακόμα και το ισχνό αφορολόγητο που απέμεινε για μισθωτούς και συνταξιούχους.
Δεν μένει η παραμικρή αμφιβολία ότι η εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα θα συνεχιστεί «εις το διηνεκές» και θα βαθύνει. Εκείνο που μας λείπει είναι η απόφαση του εργαζόμενου λαού να βάλει ένα τέλος. Γι' αυτή την απόφαση πρέπει να εργαστούμε ώστε να σπάσει η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία και η απογοήτευση και ν' αρχίσει ν' ανατέλλει ένα νέο εργατικό κίνημα οργανωμένο στο μαχόμενο, αγωνιστικό, επαναστατικό, αριστερό αντικαπιταλιστικό μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού κράτους έχει τεθεί για χρόνια στη διάθεση των δανειστών. Αυτοί θα τη διαχειρίζονται και θ' αντλήσουν απ' αυτή ένα ποσό 50 δισ. ευρώ.
Αυτό εκτός από τη σημαντική οικονομική έχει και μια σημαντικότερη κοινωνική διάσταση. Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σ' αυτό που ονομάζεται κοινή ωφέλεια, ακόμα κι αν το πλειοψηφικό τους πακέτο παραμείνει στην ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους, θα λειτουργούν με κριτήριο τη μέγιστη κερδοφορία τους, εξοβελίζοντας κάθε κοινωνικό κριτήριο από την τιμολογιακή τους πολιτική. Για τον ίδιο λόγο (μέγιστη κερδοφορία), οι εργασιακές σχέσεις σ' αυτές τις επιχειρήσεις (που εδώ και χρόνια έχουν στιγματιστεί σαν «ρετιρέ») θα επιδεινωθούν ραγδαία, συμπιέζοντας σε ακόμα χειρότερα επίπεδα τις εργασιακές σχέσεις σε όλη την υπόλοιπη οικονομία.
Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο υπήρχαν και διατάξεις που επιδεινώνουν το αντιασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου, ελάχιστους μήνες μετά την ψήφισή του. Διατάξεις απ' αυτές που είχαν παρουσιαστεί -από τον ίδιο τον Τσίπρα μάλιστα- ως απάλυνση των δυσμενών πλευρών του νέου ασφαλιστικού συστήματος. Μόνο από τους αγρότες θ' αρπάξουν επιπλέον 75 εκατ. ευρώ.
Ομως δεν περιορίζονται μόνο στο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Ξεπουλούν και το πολυτιμότερο κεφάλαιο που έχει αυτός ο τόπος, τους ανθρώπους της δουλειάς και της δημιουργίας. Η χειροτέρευση των όρων του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, ελάχιστους μήνες μετά την ψήφισή του και παρά τις διαβεβαιώσεις και τις «δεσμεύσεις», αποτελεί μόνο ένα πρελούδιο γι' αυτά που πρόκειται ν' ακολουθήσουν.
Η έκθεση του ΔΝΤ το λέει καθαρά: θα χτυπηθούν οι κύριες συντάξεις, θα συμπιεστούν κι άλλο μισθοί και μεροκάματα, θα πετσοκοπεί ακόμα και το ισχνό αφορολόγητο που απέμεινε για μισθωτούς και συνταξιούχους.
Δεν μένει η παραμικρή αμφιβολία ότι η εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα θα συνεχιστεί «εις το διηνεκές» και θα βαθύνει. Εκείνο που μας λείπει είναι η απόφαση του εργαζόμενου λαού να βάλει ένα τέλος. Γι' αυτή την απόφαση πρέπει να εργαστούμε ώστε να σπάσει η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία και η απογοήτευση και ν' αρχίσει ν' ανατέλλει ένα νέο εργατικό κίνημα οργανωμένο στο μαχόμενο, αγωνιστικό, επαναστατικό, αριστερό αντικαπιταλιστικό μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.