Να αντισταθούμε στον εκφασισμό της κοινωνίας μας

«Οταν έχουμε εισβολή, αποκρούουμε την εισβολή. Φυλάμε τα σύνορα να μην περάσει κουνούπι. Και τα φυλάμε με χημικά, με φράχτες, με ξύλο, με ασπίδες, με μπουνιές και κλωτσιές, με νύχια και με δόντια, με όπλα αν χρειαστεί».

Με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Πρετεντέρης (Τα Νέα, 3.2.2020) έδωσε το στίγμα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Προσέξτε, όχι της κυβερνητικής στάσης (η οποία είναι γνωστή σε όλους), αλλά της προπαγάνδας που δικαιολογεί αυτή τη στάση, την καθιστά εθνικά απαραίτητη και υποχρεωτικά επικροτητέα από κάθε έλληνα πολίτη.

Στο ίδιο μήκος κύματος, το Μαξίμου μοίρασε non paper στο οποίο έκανε λόγο για «ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας της χώρας» και για ανάγκη, η χώρα «να διαφυλάσσει την ακεραιότητά της».

Πρόκειται για την επιτομή του γκεμπελισμού: διαστρέφουμε το νόημα των λέξεων, κατασκευάζουμε έναν εχθρό και για την αντιμετώπισή του ζητούμε τη συσπείρωση του έθνους.

Εισβολή έχεις όταν αντιμετωπίζεις ένα ένοπλο σώμα που προσπαθεί να παραβιάσει τα σύνορά σου και να επιβάλει κατοχή στο σύνολο ή σε τμήμα της επικράτειάς σου.

Ακόμα κι αν οι πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν στο ελληνικό έδαφος ενθαρρύνονται και καθοδηγούνται από την τουρκική κυβέρνηση (κάτι που το δήλωσε με τον πιο επίσημο τρόπο ο ίδιος ο Ερντογάν), η κίνησή τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εισβολή. Αρκεί και μόνο το γεγονός ότι δεν είναι ένοπλοι, γι' αυτό και αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη ευκολία από τα ΜΑΤ.

Και βέβαια, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας, διότι οι πρόσφυγες δεν έχουν καν σκοπό να παραμείνουν στην Ελλάδα. Να περάσουν θέλουν. Αλλος είναι ο προορισμός τους.

Μιλώντας με αυστηρά (αστικούς) νομικούς όρους, το περισσότερο που θα μπορούσε να επικαλεστεί η ελληνική κυβέρνηση είναι η διασάλευση της δημόσιας τάξης, λόγω της μαζικότητας του φαινομένου. Στο όνομα αυτής της διασάλευσης θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τα έκτακτα μέτρα που πήραν (τα οποία, βέβαια, παραβιάζουν ευθέως τις διεθνείς συνθήκες για τους πρόσφυγες).

Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό. Στόχος δεν είναι μόνο οι πρόσφυγες. Στόχος είναι, παράλληλα, και ο ελληνικός λαός. Η βάρβαρη αντιπροσφυγική πολιτική, στην υπηρεσία των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών κρατών, που θέλουν να κρατήσουν τους πρόσφυγες μακριά από την επικράτειά τους (κι ας είναι αυτά τα κράτη που με τη ληστρική πολιτική τους, με τις πολεμικές τους επεμβάσεις, με την υποδαύλιση εμφύλιων πολέμων και τη στήριξη δικτατορικών καθεστώτων, έχουν ρημάξει τον πλανήτη και δημιουργούν τις στρατιές των ανθρώπων που ξεριζώνονται αναζητώντας μια καλύτερη ζωή), πρέπει να ενδυθεί τα εθνικά χρώματα, για ν' αποκτήσει λαϊκή υποστήριξη.

Λαϊκή υποστήριξη, η οποία ταυτόχρονα μετατρέπεται και σε στήριξη προς την κυβέρνηση, η οποία τελευταία δεν ήταν και στα καλύτερά της. Και σε ξέπλυμα των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, βεβαίως.

Κάπως έτσι φτάσαμε και πάλι στη «φανέλα του στρατιώτη». Ολοι οι μηχανισμοί του συστήματος ευθυγραμμίστηκαν στην προώθηση της γκεμπελικής προπαγάνδας. Με λόγο και με έργα. Τα ΜΑΤ που πνίγουν στα χημικά τους απελπισμένους που προσπαθούν να περάσουν στην Ελλάδα, τα δικαστήρια που μοιράζουν τέσσερα χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή, εκεί που πριν έριχναν συμβολικές ποινές 30 ημερών με αναστολή, αναγορεύτηκαν σε υπερασπιστές της πατρίδας και του έθνους.

Ενα κύμα εκφασισμού σαρώνει τη χώρα, πλήττοντας την εργαζόμενη κοινωνία. Απαιτείται εγρήγορση, παρέμβαση, πειστική ζύμωση. Οχι, δε θα το χάσουμε το παιχνίδι, όσο κι αν αυτή τη στιγμή όλα τα πλακώνει η μαυρίλα του σαρωτικού εκφασισμού.

Αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες δεν είναι μόνο μια επιχείρηση βάρβαρης καταστολής προσφύγων και μεταναστών, που προσπαθούν να περάσουν τα ελληνικά σύνορα για να κατευθυνθούν στην Ευρώπη.

Απ' αφορμή το γεγονός ότι το καθεστώς Ερντογάν, για τους δικούς του λόγους, σταμάτησε να περιορίζει τους πρόσφυγες στην τουρκική ενδοχώρα και τους ωθεί στα σύνορα, επικρατεί στη χώρα μας μια υστερία εθνικισμού, ξενοφοβίας και ρατσισμού, μέσω της οποίας επιχειρείται ο μαζικός εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας.

Εκφασισμός που δε θα χρησιμοποιηθεί μόνο ως όχημα για την πιο άγρια καταστολή των προσφύγων και την παγίωση της χώρας μας ως συνοριοφύλακα και δεσμοφύλακα της Ευρώπης-φρούριο, αλλά και για να επιβληθεί στη χώρα σιγή νεκροταφείου, στο όνομα των «κρίσιμων εθνικών στιγμών». Για να υποταχτεί ο λαός μας στη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική, η οποία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Αυτό που μέχρι τώρα ονομαζόταν «προσφυγική κρίση» πλέον ονομάζεται «εισβολή» και «απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας». Ο λόγος των φασιστών, των χρυσαυγιτών, του Βελόπουλου, έχει γίνει επίσημος κρατικός λόγος. Αποτυπώνεται στις κυβερνητικές ανακοινώσεις, εκφέρεται από τα χείλη του πρωθυπουργού και υπουργών του, αναπαράγεται από όλους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους, απ' όλους τους δημοσιολογούντες.
Τα ΜΑΤ, τα ίδια που πριν από μερικές μέρες έσπαγαν αυτοκίνητα πολιτών στη Μυτιλήνη, επειδή δεν κατάφεραν να τους νικήσουν «επί του πεδίου», έχουν αναγορευτεί σε «προμάχους του έθνους», σε «υπερασπιστές του πατρίου εδάφους». «Βαρόνοι» της κεφαλαιοκρατίας, οι ίδιοι που ρουφάνε τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού, οργανώνουν αποστολές με τρόφιμα και αναψυκτικά για τους «υπερασπιστές των συνόρων». Αν το πράγμα κρατήσει, θα δούμε και εράνους και μαραθώνιους αγάπης, προκειμένου ο πιο άγριος μηχανισμός καταστολής ν' αποκτήσει κοινωνική νομιμοποίηση (αν όχι να γίνει λαϊκό είδωλο).

Με τον πιο επίσημο τρόπο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αφήνει ανοιχτό το ζήτημα της κατασκευής στρατοπέδων συγκέντρωσης σε ξερονήσια, αν τα υποδείξουν οι «τοπικές κοινωνίες», ενώ αποκαλύφθηκε ότι στην ΕΕ έχει υποβληθεί πρόταση για να μετατραπούν παροπλισμένα σαπάκια της ακτοπλοΐας σε πλωτές φυλακές.

Στον Εβρο περιπολούν ένοπλες πολιτοφυλακές, κυνηγούν, συλλαμβάνουν και ξυλοκοπούν πρόσφυγες που κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα. Άλλες πολιτοφυλακές στη Λέσβο και τη Χίο τρομοκρατούν πρόσφυγες, εργαζόμενους σε ΜΚΟ και ντόπιους που δε συμφωνούν με την τρομοκρατική τους δράση, πυρπολούν αποθήκες αλληλεγγύης και κτίσματα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, στήνουν μπλόκα. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να δούμε πίσω απ' αυτές τις παρα-κρατικές συμμορίες, με επικεφαλής γνωστούς φασίστες, το αποκρουστικό πρόσωπο της ΚΥΠ/ΕΥΠ, με τη μακρά παράδοση σε τέτοιες δράσεις.

Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Να υψώσουμε ανάχωμα στον επιχειρούμενο εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας. Να διαλύσουμε τα μαύρα σύννεφα του εθνικισμού και της ξενοφοβίας. Να σπάσουμε το μέτωπο της «εθνικής ενότητας». Αυτό δεν είναι μόνο καθήκον αλληλεγγύης προς τους ξεριζωμένους της Ασίας και της Αφρικής, τα ταξικά μας αδέλφια. Είναι στοιχειώδης ταξική άμυνα μπροστά στην επέλαση των δυνάμεων του κεφαλαίου, που πάντα χρησιμοποιούσαν ως όχημα κυριαρχίας τον κάλπικο πατριωτισμό.