ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΛΑΘΩΝ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ο Ρεφορμισμός Είναι Εδώ και Θα Μείνει
Το 1986 άρχισε με μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Καθηλώθηκαν μισθοί και απαγορεύτηκαν αυξήσεις με πρόστιμο στους εργοδότες.
Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει ξεσπαθώσει ενάντια στα μέτρα και υποστηρίζει σειρά αγώνων για οικονομικές διαδικασίες. Και ο Φλωράκης δηλώνει ότι το Κόμμα δεν επιδιώκει την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Έτσι οι αγώνες κινούνται σε οικονομική κατεύθυνση. Αυτό δεν θα πει ότι η κυβέρνηση δεν έχει φθορά. Στις 11-12-13.3.1986, απεργούν φορτηγατζήδες και αγρότες. Στις 12.3.1986 απεργούν οι ιδιοκτήτες ταξί σε συμπαράσταση των φορτηγατζήδων. Στις 14.3.1986 κάνουν στάσεις εργασίας τα τρόλεϋ, ΗΣΑΠ και ο ΕΑΣ.
«Τα Νέα» κατηγορούν την Δεξιά ότι υποδαυλίζει και καθοδηγεί τις απεργίες των αγροτών (ένας νομάρχης τους ονόμασε τσιφλικάδες) και των φορτηγατζήδων. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν παίρνει θέση πάνω σε αυτές τις απεργίες. Μάλλον τις υποστηρίζει. Συμπίπτει ο θάνατος του σ. Δημήτρη Σαρλή (σ.σ. μέλος του ΠΓ, υπεύθυνος διαφώτισης) που απορροφά μερικές σελίδες του «Ριζοσπάστη».
Στις 14.3.1986 ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και το Εκτελεστικό Γραφείο (ΕΓ) του ΠΑΣΟΚ απευθύνουν επιστολή στα κόμματα για συνεργασία στα μεγάλα εθνικά θέματα (απόφαση του ΕΓ στην Χαλκίδα). Μια μέρα πριν, ανακοινώνεται ότι η ΓΣΕΕ υπόγραψε την νέα Ε.Γ.Σ.Ε.Ε. (συλλογική σύμβαση) με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) για αυξήσεις μισθών κατά 4,5% αναδρομικά από τις 1.1.1986. Ανακοινώνεται και το συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Πόσο ειλικρινής είναι ο Φλωράκης στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης όπου δείχνει πλήρη ανευθυνότητα; Ακριβώς πριν δύο χρόνια («Τα Νεα» 20.2.1984) είχε δηλώσει την συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων, αν και το 1983 η κυβέρνηση είχε πάλι καθηλώσει μισθούς και μεροκάματα (Νόμος 1320, Άρθρο 27).
Σε πανελλήνιο ακτίβ τότε, είχαμε αποφασίσει τον συντονισμό της πάλης για να μην περάσει η εισοδηματική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό δεν έγινε. Και πέρασε. Τώρα την ίδια εισοδηματική πολιτική την αποκαλούμε «δεξιά στροφή». Το 1983 ήταν αριστερή στροφή; Αριστερή στροφή ήταν και η υπογραφή της συμφωνίας για τις Αμερικάνικες βάσεις; Τί βρίσκεται στο βάθος αυτού του χαρακτηρισμού;
Βρίσκεται η άρνηση της ηγεσία του ΚΚΕ και του Φλωράκη, προσωπικά να δεχθούν ότι δεν έκαναν λάθος στο 11ο Συνέδριο όταν, με προσωπική επέμβαση του Φλωράκη, δεν χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ κόμμα εναλλαγής, παρ’ όλο που επέμεναν δεκάδες και ίσως εκατοντάδες σύνεδροι. [..] Ήταν φυσιολογικό ότι το ΠΑΣΟΚ θα πήγαινε προς τον συντηρητισμό όπως όλα τα σοσιαλιστικά κόμματα. (Βλέπε Φελίππε Γκονζάλες στην Ισπανία).
Μετά παό τις διαγραφές, καθαιρέσεις και διώξεις στελεχών, την κάθετη διάσπαση της οργάνωσης της Πάτρας (με την πλειοψηφία διαφωνούντες), την διάσπαση της ΚΟ στην Κεφαλλονιά όπου οι διαφωνούντες πήραν την κομματική εφημερίδα «Λαϊκή Επαρχιακή», μπορούμε να λέμε ότι το 11ο Συνέδριο θα είναι δημοκρατικό; Η ηγεσία φτιάχνει νέο μηχανισμό και σε όλο το Κόμμα ερωτούνται; Που το πάει ο Φλωράκης και το ΠΓ; «Είναι ιστορικές οι ευθύνες του ΠΓ και, κατά επέκταση, της ΚΕ», γράφω στο γράμμα που τους παρέδωσα την 1.1.0.1984, ένα χρόνο πριν εφαρμόσουν την νέα στρατηγική της συσπείρωσης των αριστερών δυνάμεων.
Η εσωκομματική δημοκρατία είναι όπως το οξυγόνο σε ένα ζωντανό οργανισμό. Ο Φλωράκης αντιτίθεται στην έκφραση ελεύθερης γνώμης μέσα στο Κόμμα. ιδαίτερη εντύπωση μου έχουν κάνει ορισμένα περιστατικά. Σε μια ολομέλεια της ΚΕ είπα τη φράση «αυτόνομο εργατικό κίνημα» και ξέρω ότι αρκετά κομμουνιστικά κόμματα υιοθετούν αυτήν την τακτική, ανάλογα με τις συνθήκες.
Μόλις ο Φλωράκης άκουσε την φράση «αυτόνομο εργατικό κίνημα», και χωρίς να περιμένει την συνέχεια, πετάχτηκε στο βήμα, με σταμάτησε χωρίς ούτε να ζητήσει το λόγο από το προεδρείο και μου είπε με χαμηλή φωνή, «Αυτά που λες δεν είναι κομμουνιστικά!»
«Μην λες τέτοιες λέξεις», του απάντησα.
«Δεν είναι κομματικά!»
«Ούτε και αυτό το δέχομαι».
Το αυτόνομο εργατικό κίνημα εξαρτάται από το συσχετισμό των δυνάμεων στο εργατικό κίνημα και στις συνθήκες της κάθε χώρας. Π.χ., στην Δυτική Γερμανία και στην Γαλλία το αυτόνομο εργατικό κίνημα υποστηρίζεται από τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα. Στην Γαλλία υπάρχει παράδοση από το Συνέδριο του 1905 και η Γενική Συνομοσπονδία εργατών (CGT) δρα αυτόνομα από κάθε κόμμα, την εργοδοσία και το κράτος.
Στο 10ο Συνέδριο (1978) συζητήθηκε η Θέση για το εργοστασιακό σωματείο. Ο Νίκος Καλούδης (άρθρα στον «Ριζοσπάστη») το είχε χαρακτηρίσει διασπαστικό λέγοντας ότι φέρνει κατακερματισμό του εργατικού κινήματος. Αυτές οι θέσεις ήταν λάθος λόγο της απολυτότητας που είχαν διατυπωθεί και των ιδιομορφιών του εργατικού κινήματος της χώρας μας.
Στο 11ο Συνέδριο ένα μορφωμένο στέλεχος με πείρα του εργοστασιακού κινήματος της Δυτικής Γερμανίας υποστήριξε και ανάλυσε την δημιουργία του εργοστασιακού σωματείου. Ο Φλωράκης κατέβηκε από το προεδρείο σε έξαλλη κατάσταση, μου είπε δύο φορές: «Να του απαντήσεις!»
«Μα δεν έχει δικαίωμα να πει την γνώμη του;»
Έφυγε βιαστικά λέγοντας, «Καλά, καλά, άστο!» Έτρεξε σε άλλον ο οποίος απάντησε από το βήμα με αυθεντικό ύφος ότι αυτή η θέση ήταν λαθεμένη. Η ζωή έδειξε ότι ο πεπειραμένος συνδικαλιστής είχε δίκιο.
Λουτράκη, 26.7.1986
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μανώλη Πυθαρούλη: "Οι διαφωνίες μου με την ηγεσία του Κ.Κ.Ε." (Αθήνα, 1991). Ο Μανώλης Πυθαρούλης γεννήθηκε το 1915 και πέθανε το 1988. Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ, ίδρυτής της ΕΑΣΚΕΝ (ναυτεργάτες), στέλεχος της ΕΣΑΚ και της ΠΕΜΕΝ. Για χρόνια ήταν χρεωμένος και με τη δουλεία στο Κίνημα Ειρήνης. Το 1985, λόγω της οπορτουνιστικής γραμμής που ακολουθούσε η ηγεσία του ΚΚΕ και του έντονου ρεφορμισμού που καλλιεργείτο στο εργατικό κίνημα, διαχώρισε τη θέση του και έπαψε να είναι και τυπικά πρόεδρος της ΕΣΑΚ-Σ.
Στις 18.5.1987, αμέσως μετά το 12o Συνέδριο, με γράμμα προς την Κ.Ο.Ν. (Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών) έθεσε τον εαυτό του εκτός του ΚΚΕ. Η ενέργειά του αυτή ήταν ακόμα μια διαφωνία για την δεξιά οπορτουνιστική γραμμή που συνέχιζε και μετά το 12o Συνέδριο η ηγεσία του ΚΚΕ, καθώς και ενάντια στο ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς που δημιουργήθηκε στο ΚΚΕ μετά το 9ο Συνέδριο. Ας σημειωθεί ότι από το 1968 μέχρι το 1978 ο Πυθαρούλης ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Από το 1987 και μετά ο Μαν. Πυθαρούλης ήταν μέλος της Πανελλαδικής Ένωσης Κομμουνιστών και στη Συντακτική Επιτροπή της ΦΩΝΗΣ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, στην οποία αρθρογραφούσε.
Ο Ρεφορμισμός Είναι Εδώ και Θα Μείνει
Το 1986 άρχισε με μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Καθηλώθηκαν μισθοί και απαγορεύτηκαν αυξήσεις με πρόστιμο στους εργοδότες.Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει ξεσπαθώσει ενάντια στα μέτρα και υποστηρίζει σειρά αγώνων για οικονομικές διαδικασίες. Και ο Φλωράκης δηλώνει ότι το Κόμμα δεν επιδιώκει την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Έτσι οι αγώνες κινούνται σε οικονομική κατεύθυνση. Αυτό δεν θα πει ότι η κυβέρνηση δεν έχει φθορά. Στις 11-12-13.3.1986, απεργούν φορτηγατζήδες και αγρότες. Στις 12.3.1986 απεργούν οι ιδιοκτήτες ταξί σε συμπαράσταση των φορτηγατζήδων. Στις 14.3.1986 κάνουν στάσεις εργασίας τα τρόλεϋ, ΗΣΑΠ και ο ΕΑΣ.
«Τα Νέα» κατηγορούν την Δεξιά ότι υποδαυλίζει και καθοδηγεί τις απεργίες των αγροτών (ένας νομάρχης τους ονόμασε τσιφλικάδες) και των φορτηγατζήδων. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν παίρνει θέση πάνω σε αυτές τις απεργίες. Μάλλον τις υποστηρίζει. Συμπίπτει ο θάνατος του σ. Δημήτρη Σαρλή (σ.σ. μέλος του ΠΓ, υπεύθυνος διαφώτισης) που απορροφά μερικές σελίδες του «Ριζοσπάστη».
Στις 14.3.1986 ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και το Εκτελεστικό Γραφείο (ΕΓ) του ΠΑΣΟΚ απευθύνουν επιστολή στα κόμματα για συνεργασία στα μεγάλα εθνικά θέματα (απόφαση του ΕΓ στην Χαλκίδα). Μια μέρα πριν, ανακοινώνεται ότι η ΓΣΕΕ υπόγραψε την νέα Ε.Γ.Σ.Ε.Ε. (συλλογική σύμβαση) με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) για αυξήσεις μισθών κατά 4,5% αναδρομικά από τις 1.1.1986. Ανακοινώνεται και το συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Πόσο ειλικρινής είναι ο Φλωράκης στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης όπου δείχνει πλήρη ανευθυνότητα; Ακριβώς πριν δύο χρόνια («Τα Νεα» 20.2.1984) είχε δηλώσει την συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων, αν και το 1983 η κυβέρνηση είχε πάλι καθηλώσει μισθούς και μεροκάματα (Νόμος 1320, Άρθρο 27).
Σε πανελλήνιο ακτίβ τότε, είχαμε αποφασίσει τον συντονισμό της πάλης για να μην περάσει η εισοδηματική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό δεν έγινε. Και πέρασε. Τώρα την ίδια εισοδηματική πολιτική την αποκαλούμε «δεξιά στροφή». Το 1983 ήταν αριστερή στροφή; Αριστερή στροφή ήταν και η υπογραφή της συμφωνίας για τις Αμερικάνικες βάσεις; Τί βρίσκεται στο βάθος αυτού του χαρακτηρισμού;
Βρίσκεται η άρνηση της ηγεσία του ΚΚΕ και του Φλωράκη, προσωπικά να δεχθούν ότι δεν έκαναν λάθος στο 11ο Συνέδριο όταν, με προσωπική επέμβαση του Φλωράκη, δεν χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ κόμμα εναλλαγής, παρ’ όλο που επέμεναν δεκάδες και ίσως εκατοντάδες σύνεδροι. [..] Ήταν φυσιολογικό ότι το ΠΑΣΟΚ θα πήγαινε προς τον συντηρητισμό όπως όλα τα σοσιαλιστικά κόμματα. (Βλέπε Φελίππε Γκονζάλες στην Ισπανία).
Μετά παό τις διαγραφές, καθαιρέσεις και διώξεις στελεχών, την κάθετη διάσπαση της οργάνωσης της Πάτρας (με την πλειοψηφία διαφωνούντες), την διάσπαση της ΚΟ στην Κεφαλλονιά όπου οι διαφωνούντες πήραν την κομματική εφημερίδα «Λαϊκή Επαρχιακή», μπορούμε να λέμε ότι το 11ο Συνέδριο θα είναι δημοκρατικό; Η ηγεσία φτιάχνει νέο μηχανισμό και σε όλο το Κόμμα ερωτούνται; Που το πάει ο Φλωράκης και το ΠΓ; «Είναι ιστορικές οι ευθύνες του ΠΓ και, κατά επέκταση, της ΚΕ», γράφω στο γράμμα που τους παρέδωσα την 1.1.0.1984, ένα χρόνο πριν εφαρμόσουν την νέα στρατηγική της συσπείρωσης των αριστερών δυνάμεων.
Η εσωκομματική δημοκρατία είναι όπως το οξυγόνο σε ένα ζωντανό οργανισμό. Ο Φλωράκης αντιτίθεται στην έκφραση ελεύθερης γνώμης μέσα στο Κόμμα. ιδαίτερη εντύπωση μου έχουν κάνει ορισμένα περιστατικά. Σε μια ολομέλεια της ΚΕ είπα τη φράση «αυτόνομο εργατικό κίνημα» και ξέρω ότι αρκετά κομμουνιστικά κόμματα υιοθετούν αυτήν την τακτική, ανάλογα με τις συνθήκες.
Μόλις ο Φλωράκης άκουσε την φράση «αυτόνομο εργατικό κίνημα», και χωρίς να περιμένει την συνέχεια, πετάχτηκε στο βήμα, με σταμάτησε χωρίς ούτε να ζητήσει το λόγο από το προεδρείο και μου είπε με χαμηλή φωνή, «Αυτά που λες δεν είναι κομμουνιστικά!»
«Μην λες τέτοιες λέξεις», του απάντησα.
«Δεν είναι κομματικά!»
«Ούτε και αυτό το δέχομαι».
Το αυτόνομο εργατικό κίνημα εξαρτάται από το συσχετισμό των δυνάμεων στο εργατικό κίνημα και στις συνθήκες της κάθε χώρας. Π.χ., στην Δυτική Γερμανία και στην Γαλλία το αυτόνομο εργατικό κίνημα υποστηρίζεται από τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα. Στην Γαλλία υπάρχει παράδοση από το Συνέδριο του 1905 και η Γενική Συνομοσπονδία εργατών (CGT) δρα αυτόνομα από κάθε κόμμα, την εργοδοσία και το κράτος.
Στο 10ο Συνέδριο (1978) συζητήθηκε η Θέση για το εργοστασιακό σωματείο. Ο Νίκος Καλούδης (άρθρα στον «Ριζοσπάστη») το είχε χαρακτηρίσει διασπαστικό λέγοντας ότι φέρνει κατακερματισμό του εργατικού κινήματος. Αυτές οι θέσεις ήταν λάθος λόγο της απολυτότητας που είχαν διατυπωθεί και των ιδιομορφιών του εργατικού κινήματος της χώρας μας.
Στο 11ο Συνέδριο ένα μορφωμένο στέλεχος με πείρα του εργοστασιακού κινήματος της Δυτικής Γερμανίας υποστήριξε και ανάλυσε την δημιουργία του εργοστασιακού σωματείου. Ο Φλωράκης κατέβηκε από το προεδρείο σε έξαλλη κατάσταση, μου είπε δύο φορές: «Να του απαντήσεις!»
«Μα δεν έχει δικαίωμα να πει την γνώμη του;»
Έφυγε βιαστικά λέγοντας, «Καλά, καλά, άστο!» Έτρεξε σε άλλον ο οποίος απάντησε από το βήμα με αυθεντικό ύφος ότι αυτή η θέση ήταν λαθεμένη. Η ζωή έδειξε ότι ο πεπειραμένος συνδικαλιστής είχε δίκιο.
Λουτράκη, 26.7.1986
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μανώλη Πυθαρούλη: "Οι διαφωνίες μου με την ηγεσία του Κ.Κ.Ε." (Αθήνα, 1991). Ο Μανώλης Πυθαρούλης γεννήθηκε το 1915 και πέθανε το 1988. Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ, ίδρυτής της ΕΑΣΚΕΝ (ναυτεργάτες), στέλεχος της ΕΣΑΚ και της ΠΕΜΕΝ. Για χρόνια ήταν χρεωμένος και με τη δουλεία στο Κίνημα Ειρήνης. Το 1985, λόγω της οπορτουνιστικής γραμμής που ακολουθούσε η ηγεσία του ΚΚΕ και του έντονου ρεφορμισμού που καλλιεργείτο στο εργατικό κίνημα, διαχώρισε τη θέση του και έπαψε να είναι και τυπικά πρόεδρος της ΕΣΑΚ-Σ.
Στις 18.5.1987, αμέσως μετά το 12o Συνέδριο, με γράμμα προς την Κ.Ο.Ν. (Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών) έθεσε τον εαυτό του εκτός του ΚΚΕ. Η ενέργειά του αυτή ήταν ακόμα μια διαφωνία για την δεξιά οπορτουνιστική γραμμή που συνέχιζε και μετά το 12o Συνέδριο η ηγεσία του ΚΚΕ, καθώς και ενάντια στο ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς που δημιουργήθηκε στο ΚΚΕ μετά το 9ο Συνέδριο. Ας σημειωθεί ότι από το 1968 μέχρι το 1978 ο Πυθαρούλης ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Από το 1987 και μετά ο Μαν. Πυθαρούλης ήταν μέλος της Πανελλαδικής Ένωσης Κομμουνιστών και στη Συντακτική Επιτροπή της ΦΩΝΗΣ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, στην οποία αρθρογραφούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.